Israëlische soldaten misbruiken al tientallen jaren Palestijnse vrouwen seksueel. Nu spreken ze zich uit

Palestijnse vrouwen zijn de afgelopen 75 jaar seksueel misbruikt door Israëlische soldaten, maar onderzoekers zeggen dat ze nog maar pas publiekelijk over hun ervaringen beginnen te spreken, aangezien de incidenten sinds de aanslagen van 7 oktober zijn toegenomen.

De gevallen lijken zo op elkaar, ondanks dat ze op verschillende locaties plaatsvinden en waarbij verschillende takken van het Israëlische leger en de politie betrokken zijn, dat degenen die ze documenteren vermoeden dat er een richtlijn is uitgevaardigd.

“Je hoort dat deze vrouwen seksueel worden misbruikt en gefouilleerd en op hun geslachtsdelen worden geslagen op de Westelijke Jordaanoever, in Jeruzalem en in Gaza, terwijl ze worden behandeld door verschillende instanties van het Israëlische systeem, maar ook op dezelfde manier seksueel worden misbruikt,” Kefaya Khraim vertelde Middle East Eye.

Het was niet altijd zo dat Khraim en haar collega Amal Abusrour, die beiden werken bij het in Ramallah gevestigde Women’s Centre for Legal Aid and Counseling en tijdens een recent bezoek aan Londen uitvoerig met MEE hebben gesproken, zoveel verhalen zouden horen.

Tientallen jaren lang hebben veel Palestijnse vrouwen het seksuele geweld dat ze door Israëlische soldaten hebben ervaren voor zichzelf gehouden, en delen het niet eens met hun beste vrienden of familie.

Dit was deels uit schaamte of angst om in ongenade gevallen te worden. Soms kwam het voort uit een gebrek aan erkenning dat wat er was gebeurd seksueel misbruik was.

Maar het komt ook, zei Khraim, dat Palestijnse vrouwen “zeer lage verwachtingen hebben van Israëlische soldaten”.

Khraim zei dat een vrouw wier huis werd binnengevallen door Israëlische soldaten die haar dwongen zich uit te kleden, tegen haar zei: ‘O, de vrouwelijke soldaat was zo aardig tegen me. Ze liet me uitkleden met de deur dicht’.”

‘Ze verwachten zoveel vernedering en zoveel geweld, dus als het zoiets is, praten ze er niet over’

– Kefaya Khraim, WCLAC

“Dus dit is het soort verwachting. Ze verwachten zoveel vernedering en zoveel geweld, dus als het zoiets is, praten ze er niet over.”

Maar alleen al het aantal vrouwen dat sinds de aanslagen van 7 oktober seksueel geweld heeft ervaren, heeft voor een omslagpunt gezorgd.

In een rapport dat in juni werd uitgebracht, bood de Onderzoekscommissie van de Verenigde Naties voor de bezette Palestijnse gebieden details over de soorten aanvallen die volgens haar door Israëlische soldaten tegen Palestijnse vrouwen zijn gepleegd sinds de door Hamas geleide aanvallen, waaronder gedwongen publieke naaktheid en strippen. geseksualiseerde marteling en misbruik, en seksuele vernedering en intimidatie.

Bovendien zei de commissie dat zij had vastgesteld dat seksueel geweld “in het hele bezette Palestijnse gebied wordt gepleegd”.

Khraim zei: “Het gebeurt veel. Het overkomt elke vrouw.”

Woensdagmiddag zullen Britse parlementsleden de kwestie bespreken in een debat over seksueel en gendergerelateerd geweld tegen Palestijnen.

Labour-parlementslid Abtisam Mohamed zei dat ze het debat veilig had gesteld na het horen van de aangrijpende getuigenissen die Khraim en Abusrour in oktober aan parlementsleden gaven.

“Seksueel en gendergerelateerd geweld wordt sinds 7 oktober 2023 grotendeels over het hoofd gezien in de berichtgeving over het conflict. Ik wilde het debat organiseren omdat ik het bewustzijn wilde vergroten en ervoor wilde zorgen dat er gerechtigheid en verantwoordelijkheid was voor de gepleegde misdaden”, vertelde Mohamed aan MEE. .

‘Het internationale strafrecht moet worden gehandhaafd zonder angst of gunst en er moet sprake zijn van consistentie
de toepassing ervan. Geen enkele staat, groep of individu staat boven de wet.”

‘Patronen van overtredingen’

Abusrour zei dat Israël sinds de aanslagen van 7 oktober “systematische patronen van schendingen heeft gevolgd, waarbij de Palestijnen in het algemeen en gedeeltelijk vrouwen zijn getroffen”.

“Israël begrijpt feitelijk de bestaande cultuur en de gevoeligheid van het aanvallen van vrouwen en het schenden van vrouwenrechten en zelfs het ontmaskeren van vrouwen. Israël heeft deze aanpak gebruikt om een ​​sociaal stigma op te leggen aan de Palestijnse samenleving, en aan Palestijnse vrouwen in het bijzonder.”

Alleen al op de Westelijke Jordaanoever werden na de aanslagen van 7 oktober ruim tweehonderd Palestijnse vrouwen, onder wie mensenrechtenverdedigers en journalisten, gearresteerd en vastgehouden.

Een van de vrouwen, de Palestijnse journaliste Lama Khater, maakte in de openbaarheid toen ze werd vrijgelaten en vertelde over de harde behandeling en omstandigheden die ze had ondergaan – en dat ze was gefouilleerd en bedreigd met verkrachting.

“Ze was een van de moedigste vrouwen die naar voren kwam en sprak over haar ervaringen”, zei Khraim. “Ze sprak er publiekelijk over en maakte de weg vrij voor andere vrouwen om te spreken.”

Minstens twintig van de vrouwen die op de Westelijke Jordaanoever zijn vastgehouden, hebben hun rekeningen gedeeld met WCLAC. Ze zeiden allemaal dat ze meerdere keren per dag voor elkaar werden gefouilleerd en op hun geslachtsdelen werden geslagen.

In Jeruzalem hoorden Khraim en Abusrour een soortgelijk verhaal van Selma, een pseudoniem dat ze gebruiken om haar identiteit te beschermen. De 25-jarige was op weg naar haar werk bij een kinderdagverblijf in Jeruzalem toen ze werd tegengehouden door een Israëlische soldaat bij Bab al-Zahra, een van de poorten die naar de Oude Stad leidde.

De soldaat wilde weten waarom ze groen droeg. ‘Dit zijn jouw zaken niet,’ antwoordde Selma.

“Daarvoor werd ze vier uur lang naar een politiebureau gebracht, uitgekleed en herhaaldelijk op haar geslachtsdelen geslagen terwijl de camera’s filmden”, zei Khraim.

“We hebben het over massale seksuele aanvallen. We hebben het over vrouwen die moediger zijn nu ze zien dat dit iedereen overkomt”, zei Khraim.

“Ze voelen zich een beetje gesterkt omdat er nu veel van hen zijn.”

Gevaren van het uitspreken

Maar het zijn niet alleen organisaties zoals die van hen die deze gevallen documenteren, zei Abusrour.

“Israëlische soldaten verspreiden feitelijk video’s en beelden op sociale media en op TikTok, waarin ze trots zeggen dat ze Palestijnse vrouwen seksueel hebben misbruikt of Palestijnse vrouwen hebben beroofd”, zei ze.

Daarentegen kunnen Palestijnse vrouwen die bereid zijn hun verhalen te delen moeite hebben om deze te versterken.

‘Seksueel geweld tegen Palestijnse vrouwen begon niet op 7 oktober. Het begon al lang geleden’

-Amal Abusrour, WCLAC

In juli 2023 documenteerde B’Tselem bijvoorbeeld een incident waarbij Israëlische soldaten een huis in Hebron binnenvielen en, onder dreiging van grote honden en geweerschoten, vijf vrouwen, waaronder een 17-jarige, dwongen zich volledig uit te kleden voor de deur. van hun familieleden en de soldaten.

Toen het incident in de media werd gemeld, ging het viraal omdat publieke discussies over seksueel geweld zo zeldzaam zijn.

Vertegenwoordigers van mensenrechtengroeperingen bespraken de zaak op een openbaar radiostation toen een lokale stamleider in de uitzending kwam en hen aanviel omdat ze de aandacht vestigden op wat er was gebeurd.

“Vanuit zijn standpunt was het herhalen en blootleggen van dat incident erg moeilijk voor de familie en zou het die vrouwen onderdrukken”, aldus Abusrour.

“Dit laat zien hoeveel sociaal stigma er verbonden is aan seksueel geweld. En het laat ook zien dat seksueel geweld tegen Palestijnse vrouwen niet op 7 oktober begon, maar al veel eerder.”

Naast het sociale stigma hebben Palestijnse vrouwen die seksueel zijn misbruikt, aan WCLAC verteld dat ze te maken hebben gehad met verdere bedreigingen van Israëlische soldaten na wat er met hen is gebeurd.

Er zijn in het bijzonder twee kapiteins waarvan bekend is dat ze vrouwen oproepen. “Ze blijven deze vrouwen regelmatig bellen met de vraag om niet met de media te praten en niet over hun verhalen te praten”, aldus Khraim.

Een vrouw genaamd Khulood vertelde WCLAC dat ze samen met haar man was ontvoerd uit het vluchtelingenkamp Balata in de stad Nablus op de Westelijke Jordaanoever en in zijn bijzijn seksueel was misbruikt in een poging haar te dwingen te praten.

“Khulood ging naar de media en vertelde over haar ervaringen, minus de aanranding waarmee ze te maken kreeg”, zei Khraim. Daarna belde een van de kapiteins haar.

“Als je weer met de media spreekt, nemen we je terug”, zei Khulood dat ze gewaarschuwd was.

School missen, vroeg trouwen

De impact van seksueel geweld op Palestijnse vrouwen gaat veel verder dan de daden zelf en hun directe slachtoffers.

De simpele mogelijkheid om seksueel te worden misbruikt bij een controlepost betekent dat voor veel Palestijnse vrouwen en meisjes het naar school gaan, naar het werk of naar huis gaan – iets wat beperkt is voor alle Palestijnen die onder de bezetting leven – een extra laag risico en last met zich meebrengt.

Eén vrouw, wier zaak werd gedocumenteerd door WCLAC, werd door een Israëlische soldaat gefouilleerd bij een controlepost toen hij een bepaalde ruimte betrad, weg van een felle bewakingscamera.

Hij haalde zijn penis tevoorschijn en zei dat ze ernaar moest kijken en aanraken, meldde de vrouw.

Khraim en Abusrour hebben andere gevallen gedocumenteerd van vrouwen die melden dat ze bij controleposten zijn gefouilleerd, aan het publiek zijn blootgesteld en naakt op de foto zijn gegaan.

Maar zelfs voor vrouwen en meisjes die niet zijn aangevallen, heeft het risico op dergelijke incidenten gevolgen.

In het zuidelijke deel van Hebron zegt Abusrour dat WCLAC gevallen heeft gezien waarin meisjes de school voortijdig verlieten en gezinnen hen op jonge leeftijd uithuwelijkten.

“De belangrijkste reden hierachter is niet dat gezinnen vinden dat meisjes op jonge leeftijd moeten worden uitgehuwelijkt, maar dat het uit angst is, omdat die gezinnen echt een beter leven voor hun dochters willen en willen dat hun dochters op een betere plek leven.” zei Abusrour.

“We hebben die meisjes en families ontmoet en we realiseerden ons dat die meisjes… de neiging hebben om tijdens hun maandelijkse menstruatie niet meer naar school te gaan, simpelweg omdat ze bij de controleposten door mannelijke soldaten zullen worden gefouilleerd.”

In hetzelfde gebied in Hebron zei Abusrour dat ze zwangere vrouwen ontmoette die “aangaven dat zwangerschap een soort nachtmerrie is”.

“In plaats van negen maanden van vreugde te moeten wachten op je kind, is het een nachtmerrie voor ze, simpelweg omdat ze niet weten wanneer ze gaan bevallen en of ze een ambulance zullen hebben om ze naar het ziekenhuis te brengen”, zei ze.

Velen gaan logeren bij familie buiten het gebied om er zeker van te zijn dat ze op tijd in een ziekenhuis kunnen komen.

“Het is een soort systematische aanpak van het Israëlische leger en de kolonisten die in Zuid-Hebron wonen om Palestijnen uit dat specifieke gebied te verdrijven en hen te intimideren door de vrouwen en de lichamen van vrouwen te gebruiken om de schandelijke praktijken rond deze gemeenschappen te vergroten”, zei Abusrour. gezegd.

‘Onze verantwoordelijkheid’

Gegeven wat ze hebben gedocumenteerd en wat ze weten dat mogelijk is, vroeg ik Khraim en Abusrour of ze ooit bang zijn voor hun eigen veiligheid in hun dagelijkse leven.

“Voor mij zorgde het ervoor dat ik mijn woede over wat er gebeurde kon kanaliseerde – het gevoel kreeg dat ik dit op zijn minst aan het documenteren en schrijven was”, zei Khraim.

“We wisten al eerder dat dit gebeurde. We zijn allemaal het slachtoffer geweest van geweld. Onze huizen zijn al eerder binnengevallen. We zijn eerder aangevallen door kolonisten. Het is niets dat we niet weten.”

‘We zijn allemaal onderworpen aan geweld. Onze huizen zijn al eerder binnengevallen. We zijn eerder aangevallen door kolonisten. Het is niets dat we niet weten’

– Kefaya Khraim, WCLAC

Ze voegde eraan toe: “Door met zulke vrouwen te werken en hen het platform te geven om hun verhalen en hun verhalen te zeggen, voelen ze zich op een bepaalde manier gesterkt, waardoor ze het gevoel krijgen dat hun verhalen niet ongecontroleerd blijven.”

Abusrour zei dat ze zich niet alleen bevoorrecht voelt omdat ze weet hoe ze zichzelf kan beschermen, maar ook hoe ze andere vrouwen kan steunen en hun getuigenissen kan delen om bloot te leggen wat er met hen is gebeurd.

“Ik ben trots op wat ik doe, maar tegelijkertijd voel ik me angstig. Als mensenrechtenverdediger ben ik nu niet veilig om naar huis terug te gaan”, zei ze, verwijzend naar haar terugreis naar Ramallah vanuit Londen.

“Ik ben niet veilig als ik van de ene plaats naar de andere ga. Ik ben niet veilig op kantoor omdat we als mensenrechtenorganisatie onder de loep worden genomen en onder toezicht staan ​​van het Israëlische leger.”

Ze kunnen nooit weten wanneer hun kantoor zal worden binnengevallen of dat WCLAC kan worden aangemerkt als een terroristische organisatie, zoals het Israëlische ministerie van Defensie in 2021 deed met zes Palestijnse NGO’s.

“Wij zijn echter van mening dat wij verantwoordelijk zijn om de verantwoordelijkheid te delen met andere mensenrechtenorganisaties en met andere vrouwenrechtenorganisaties om een ​​einde te maken aan deze wreedheden”, zei ze.

“Het is onze verantwoordelijkheid als vrouwen, als mensenrechtenverdedigers en als feministen.”